Karoo

daar waar
die pad te lank is
waai die wind
die kargrafte toe
met sand, die sand, die sand
oer-sand fyngemaal in die see
en met fyn stof, soos spoke, wat deeltjies bevat
van diere en mense en skulpe en dino-bene en plante
maar skoon, so skoon, so skoon
asof met ingeboude antihistamien

hoe kan enige stoflike stadige mens
sulke wye oop spasies verdien

stil in die nag
haal die klowe asem
maar daar
en op die heuwels in die dag na die reën
verander veld-tuin se rotstuin in voortuin
so ver as wat ʼn mens maar kan sien




© Torm 2009 (herskryf: 2011)

die sand , die sand, die sand
so skoon ....
ek sien die voortuin wat groei - baie mooi skets van die mees dramatiese strook van ons land . Pragtig dat jy die dino-bene naby die middel van jou vers geplant het, om die tydloosheid van die Karoo uit te lig