Pelgrimstog

vroegoggend,
donker-uur nog,
wil sy skielik nader,
kamma lepel-lê;
in die waas van slaap
vergeet sy, ontken sy die wete;
soek sy opnuut warmte by haar bokka.

bokka;
met die rustelose bene,
stil, bewegingloos,
prikkelend onrustig;
wat wil opstaan en uitstap,
aanhou stap,
vroegdag reeds langpad vat.

iewers daar voor
op die horison,
waar nag en dag
skouerskuur,
wag 'n bestemming;
waar sy siel sal rus
en 'n ander reeds wag..

© (30.05.2011) Rudi Prinsloo - Alle regte voorbehou / All rights reserved.

"sluk sluk" ek ken hierdie verhaal,..... kan onthou hoe dit leef

eina damn goed geskryf...amper die fizzpop heel in

Heimlich manoeuvre goed dus?

Kom by die horison, vertoef n ruk en gaan drink daardie rus.

Hier staan ek net gewyd stil....soos die vorige keer toe ek hierdie vers van jou die eerste keer gelees het ! Respek !

Ronel, Enid, Ronel, Swerwer - en Ams! Baie dankie, uit my hart. Swerwer - ek vermoed jy lees spesifiek raak, dankie daarvoor. Ams - jy eer my steeds, ek wonder of jy besef hoeveel maal jy al 'n anker was in die donker.

Ja, ek het ook al so wakker geword terwyl ek wou lepel lê

Big-T, jy eer my met jou kommentaar hierby. Dankie vir die inloer.

Hemel vriend - ek hoor.....en kan selfs voel hoe koud die vloer onder jou kaalvoete is wanneer jy opstaan uit die lepel-lê.....
Soms is mens 'vasgevang' soos 'n dier in 'n hok in die lepel-lê, want daar is nog ander siele onder die dak wat jou weerhou van daardie "uitstap."
My hart kwyn saam met jou....

Bobette - jy verstaan! Dit is vir my kosbaar. Dankie. (die koue vloer - sjoe)