Hierdie oomblik

jy hou my dop
loer terwyl ek drentel
hier waar geen mens
nog vantevore was
hier is geen teken of klank
van die mens
se selfsug
sy EK

my spore vee ek toe
soos ek aan beweeg
want ek mag nie skend
of enigsins die balans versteur nie
so groots

laat my rus
al is dit net vir nou
in die skadu van die wonder
laat my net vir ‘n wyle
‘n toeskouer wees
klein in jou hand se palm

laat my toe
om net vir ‘n wyle
te kan luister
na jou sagte stem
laat my die lied
van jou hart hoor

laat my net ‘n rukkie langer
in jou arms lê
sodat die wind
my aan die slaap kan sus
laat my net nou
‘n laaste keer groet
ou vriende en geliefdes
want my tyd het aangebreek

dankbaar
vir hierdie geleende oomblik
waar ek nou
in jou arms
my oë kan toe maak
en regtig rus en vrede vind

ek staan klein
en sê dankie
vir hierdie oomblik
saam met jou.

BennyB
©11/06/2011 Barend Booysen

wow pragtig, so nederig verwoord deur so n brilliante skrywer

Jimmel Ben....dis lieflik gepen....Jy wow my keer op keer !

a

interessant wisseltempo in die vers, wat die sin half wil koggel: Vanaf groots , na klein; vanaf die EK na 'klein in jou hand se palm' ; ens.
Dit maak die eindstrofe , en spesefiek die'..dankie' deurslaggewend , en bring my tot soortgelyke gevolgtrekkings , as Ronel s'n