Die dawer van oorverdowende stilte

Die stil donker
dawer vannag oorverdowend
en die kers
se flikker-vlam
kondig luidrugtig
sy laaste paar sekondes
hortend aan .

Iewers in my donker huis
duidelik drup ñ kraan

op die dak hoor
ek die voetval van ñ muis .

In die halflig
van die sekelmaan
op my bebaarde gesig
blink ñ traan .


( 25/01/2011 01h05 )

Ek hou hiervan. Lekker diepte. Ek dink dit is kragtige beeldspraak oor eensaamheid.

..en hunkering..verlange..mis..
smile.
AG baie dankie Torm.

Beste Rudi,

Ek moet bieg ou grote! Jy skryf baie werk wat ek nie altyd by kan uitkom nie. Ek verstom my vir die volume wat jy kan uitsit. Ek lees nie altyd die verdere weergawes nie omdat ek meen dat dit afbreek doen aan die eerste kern gedagte/ vers / skependheid.

Hoe ookal wil ek vir jou se dat daar van jou werk is wat ek baie geniet soos die een hierbo. Oorpronklik, kragtig en pragtig aanmekaar gesit. Die eerste stofe waarin jy die afsterwe van n kers beskryf is net eenvoudig vir my met soveel "panash" gedoen dat my vel kruwel van lekkerky.

Ek ken daardie laatnag se gatvol en hartseer verlang wat n mens so kluister dat jy die klein dingetjies sien en hoor in jou onmiddelike omgewing. Sug!!

Neem maar jou buiging vir nog een van daai " out of left field" juwele.

SWERWER

baie dankie Swerwer...
(gelukkig is n gedigte nie soos moevies nie...en is daar soms wel verdere weergawes wat net so goed of selfs beter is as die oorspronklike....).
Waardeer jou ondersteuning en kommentaar.