Na al die jare, stoot ek weer die plaashek oop...
Die naambordjie is verroes en vaal.
Hoeveel keer het ek hier deur geloop.
Elke oggend het die skoolbus my hier kom haal.
Die maroelaboom staan nog altyd op sy pos,
soos my enig-getroue vriend hier in die bos.
Smagtend sluit ek oop
om te min, bemin te word.
Soekend, as ek deur die boorde loop,
na jou, die plek waar ek uit kan stort.
Voor wie, waar ek kan verkrummel en rus.
Verlangend om een te word, daardie eerste kus.
Stap ek weer deur die bekende ou veld.
Kan dit alles nooit verruil word vir geld.
Staan die opstal nog op sy plek,
rook uit die skoorsteen maak my opgewek.
Spoel ek vlugtig my hande in die drom
Ek het weer tuis gekom.
Manie Jackson 14/8/2011
Die naambordjie is verroes en vaal.
Hoeveel keer het ek hier deur geloop.
Elke oggend het die skoolbus my hier kom haal.
Die maroelaboom staan nog altyd op sy pos,
soos my enig-getroue vriend hier in die bos.
Smagtend sluit ek oop
om te min, bemin te word.
Soekend, as ek deur die boorde loop,
na jou, die plek waar ek uit kan stort.
Voor wie, waar ek kan verkrummel en rus.
Verlangend om een te word, daardie eerste kus.
Stap ek weer deur die bekende ou veld.
Kan dit alles nooit verruil word vir geld.
Staan die opstal nog op sy plek,
rook uit die skoorsteen maak my opgewek.
Spoel ek vlugtig my hande in die drom
Ek het weer tuis gekom.
Manie Jackson 14/8/2011
