Skaakmat

Die lewe het ‘n skaakspel geword
ek, die pion op hierdie spelbord
skuif ek vorentoe, is jy reeds daar
keer jy gou, weet skielik nie waar
my volgende skuif heen gaan wees
gedemp, geen ywer, weghol vrees

my entoesiasme het opgedroog
onbekwaam om iets weer te poog
op die skaakbord venynig omring
in ‘n hoek, verower, uitgedwing
glad nie meer lus vir hierdie stryd
kopklem teen die vloer van die kryt

gereed om die witvlag te hys
wil nie voorgee ek is skielik wys
gee oor, verstand genoeg gelooi
liewer betyds handdoek ingooi
jy wen, jy het my in skaakmat
niks verder, duidelik siek en sat.

2011/11/17 Joan Lotz