Spoke van gister

Vrees ek soms die sondes van die verlede
Wat ek myself soms moeilik kan vergewe
Bang dit sal my nog besoek
Sal die Vader my behoed?
Te veel vir my om te dra
Sal die boet wees wat hul vra

Dit die produk van my wysheid
Dwing die ongena my tot die grysheid
Sal die pyn nooit nie haas
Want ek is ook nog so dwaas
Soek ek dan die donker op
Om te peins, O, my kop!

Stel jy nie belang
Wat het jou gebind, gevang?
Is ek smagtend in my hoekie
Sal die eensaam my versoek nie
My tralies en skanse
Verjaag dan my kanse

Nimmereindigend die slae!
Moedeloos – verdrae.
Fustrasie en soveel woede
Opgehoop sal my behoede
Telkemaal val die houe
Vrees ek die werklikheid, die nag, die koue.

Is die wroeging my eie kweek?
Ek die oorsaak van die wreek?
Is die verderflike oue leun
Dalk my waarheid waarop ek steun.
Vergif ek so my eie sin
Verdryf ek die wat my bemin?

Maak ek op myself dan staat
Dat ek dan van God verlaat
Wens ek, weet ek hoe om te bemin
Moeg van afbreek, voor begin.
Dis seker maar die lewe
Is ek dankbaar vir vergewe

Eens het ek alleen geloop
Was ek toe vol van hoop.
Word ek dan geboei, gelei
Is nou weg ook my vry
Weet ek nie hoe om te glo
Bid ek genade van bo!

Wonder ek oor die droom
In die verwoester is geen skroom
Gooi ek my poorte na buite oop
Enige een kan binne loop
Raak ek soms opgewonde
Maak dit ook net nuwe wonde.

Ek so moeg vir al die seer
Oor en oor weer probeer.
Ewig gevang, bederwe
Pyn wat aan my hart bly kerwe
Smagtend na die lewe
Jou arms, die vrede.



Manie Jackson 2-09-2009