Ruite

Ruite

Die wind ruk ruk aan my mou
al probeer ek hoe hard
nooit sal ek dit kan vas hou
wat gebeur het moes gebeur
nie banke of die kerkorrel kon dit keer
selfs my lag is nog seer
'n traan verdamp op warm teer
dis stil buite almal loop met eie besluite

gooi kinders nog kleilat teen die ruite
erens oor die vlaktes hoor jy die
jakkels se geluide sy roep-skree
deur my wese, steek vas in my kuite
witgeblykte geraamtes in my kas
ding in my verlede wat vandag nog pas
weerloos sit ek langs die vuur
betree alweer my donkerste uur
dis nagstil hier buite
al wat ek oor het is my eie besluite
in my wese storms wat woel
dalk weet iemand wat ek bedoel
vir nou sluit ek my hart se luike

© Barend van Huyse