Apokalips

een van hierdie dae
gaan die uitspansel breek
en, soos my hartseer oor jou,
op pyn-verwronge planete stort

een van hierdie dae
gaan die berge losskeur
en, soos my hart in dié wete,
in die see val en reddeloos verdrink

een van hierdie dae
gaan boeke vol eina woorde
soos swart voorbodes van ons liefde
hartseer waar word in die grouste winter

een van hierdie dae
gaan die leërskare van soldate
ad hoc pyn en verwoesting saai
soos ʼn Openbaring sonder ʼn Wit Ruiter
en so, sonder einde, sonder vertroosting,
sonder jou
kan ek geen more in die oë kyk nie

© Torm 2011

Absoluut briljant! Die wisselwerking tussen die natuurbeelde en die innerlike stryd en wroeg is PUIK! Liefde - om ander se pyn te voel en dit namens hulle te vrees - meesterlik verwoord. Wow, ek soek sterker woorde want die vers verdien 'n GROOTSE kommentaar. Ek kom weer terug hierheen.

Onderskrif : ' Daars dinge wat erger as die einde van die planeet is '
Die skrywer onderwaardeer sy titel opsetlik , en by voorbaat , om die uiterste - APOKALIPSE-te onderwerp aan iets waaraan hy groter finaliteit verleen : Die verlies/gebrek aan andermens se liefde. Ek mag fouteer . maar ek wil `n skoot in die donker waag , met die stelling dat andermens `n universele karakter is, en dat die skrywer hom/haar net skeinbaar personifiseer, om duideliker deur te dring tot die leser? ( tweemens-liefde is tog `n duideliker konsep as die dikwels misbruikte naaste-liefde ) Puik werk Torm !

Hierdie twee uitstaande tegniese kommentare laat my sprakeloos.

is dit waarom jy 2 maande geneem het om te antwoord?
groot giggel...